زمستان؛ فصل تغییر

بیا خودمان تغییری شویم که از دنیا انتظار داریم

زمستان؛ فصل تغییر

بیا خودمان تغییری شویم که از دنیا انتظار داریم

۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «والدگری» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

کارگاه با کفش های کودکم

موسسه برگزاری : همنوا

تاریخ برگزاری : 4 بهمن ماه 1398

مربی و تسهیل گر: علی ترقی جاه

 

کارگاه با کفش های کودکم به بررسی نقش تعامل سازنده با کودک می پردازد.

مربی با سوال تعامل چیست شروع می کند و از ویژگی های یک تعامل دو سویه و سازنده صحبت می کند.

حساس بودن، گرم و صمیمی بودن، دقت و شفافیت، امنیت و ساختار و ... از جمله ویژگی هایی است که در این جلسه به توضیح آن ها پرداخته می شود.

در این میان زوایای دیدگاه والد و مربی به فضای کشف کودک نیز بررسی می شود، مدرس به اهمییت و نقش اساسی قدرت کلمات، نیت درون کلمات و نوع بیان جملات در فضای تعامل والد و مربی با کودک اشاره می کند.

شنیدن جمله ی " چیزها یک چیز نیستند، بلکه چیزها همه چیزند" از زبان مدرس، نظر مخاطب را روی موضوع این کارگاه میخکوب می کند، مربی از مخاطب دعوت می کند دیدگاه خود را به فضای بازی و گفت و گو با کودک به فضای کشف و آزمایش تغییر دهد تا تعاملش به سمت موثر و سازنده بودن میل کند.

مربی با پرسیدن سوال ، آیا فضای والد و فرزندی ، فضای رشد کودک است یا فضای رشد والد؟ ! چهارچوب ذهنی شنونده را بهم می ریزد تا از خود بپرسد من تربیت می کنم یا تربیت می شوم؟ ولی ایشان موضوع را بسط نمی دهد و مخاطب را رها می کند تا کاوشی به درون خود داشته باشد.

در ادامه از قضاوت ها و پیش داوری های ما درباره فرزندانمان و تعامل هایمان با آنها می گوید، مخاطب را دعوت می کند که موانع ارتباطی خود را تشخیص دهد تا بتواند تعامل را دو سویه برقرار کند و در این مسیر سه پله برای شروع یک گفت و گو را ترسیم می کند.

پله ی اول که نامش را حضور می گذارد یک نوع  ارتباط با احساس و درون خود فرد است و پله ی دوم را به مانند تنظیم موج رادیویی روی موج حال فرزندش تشبیه می کند و اما پله ی سوم وقت شروع تعامل یا گفت و گوست.

مربی به شما می گوید، موانع در این مسیر اتصال شما رو قطع می کند، بنابراین لازم است پیش از ورود به گفت و گو موانع ارتباطی خود راشناسایی کنید تا نسبت به آنها آگاه باشید.

در انتهای جلسه چهار میهمان که هر کدام مادر و فعال در حوزه ی کودک هستند تجارب خود را حیطه ی موضوع بحث بیان می کنند و فضای جلسه را به سمت نوعی حمایت، همدلی و آرامش سوق می دهد. مخاطبی که تاکنون درگیر معادلات ذهنی خودش شده است، در این قسمت با خود می گوید، پس من تنها نیستم! و این احساس حمایت او را از متوقف شدن روی موضوع به سمت حرکت وا میدارد.

آنچه که در این مرور آمده است مختصری از عناوینی است که در این کارگاه مفصل بحث شده است

ویژگی منحصر به فرد یک کارگاه مثال ها وسوالاتی است که در حین بحث افراد حاضر در جمع بیان می کنند و در این جلسه فضای تعاملی مثبت و سازنده ای برقرار است. مثال های مدرس کارگاه واضح و روشن است، مخاطب سرنخ مطلب رو گم نمی کند و حاصلش نکاتی ارزشمند در راستای غنی کردن فضای رشد کودک خواهد بود.

 

راستی فضای رشد کودک غنی می شود یا فضای رشد خود ما ؟

ویدوی این کارگاه هم اکنون در سایت همنوا به فروش می رسد.

 

کارگاه با کفش های کودکم

  • فائزه گلستانی